Zarauztarrek arraste-sare handiak sartu zituzten XVI. mendearen hasieran, "Barredera-sareak" izenekoak. Sare horien helburu nagusia sardinak eta antxoak harrapatzea zen, gazitzeko eta, aldi berean, alburak ugari arrantzatzeko. Hala ere, eskabetxeriak ezarri zituzten arrain hori penintsula osoan merkaturatu ahal izateko. Eskabetxea sartzeak iraultza ekarri zuen; izan ere, XVI. mendeko 80ko hamarkadatik aurrera, arrantzaleek neguan harrapatzen zuten bisigua merkaturatzeko aplikatu zen. XVIII. mendera arte, bisiguaren arrantza izan zen udan Ternuako eta Artikoko bakailao- eta bale-arrantzetan parte hartzen zuten arrantzaleek neguan egin zuten jarduera nagusia. Bisigu eta beste espezie batzuen eskabetxeak egiteko, arraina galdara handietan frijitzen zen eta, ondoren, ozpinetan ontziratzen zen upel txikietan.

Izandako gorakada ekonomikoaren erakusgarri, Zarautztarrak hainbat etxe eta jauregiren jabe izatera iritsi ziren, horien artean Zarautz Jauregia nabarmendu behar delarik.